Μια πολύ όμορφη συνέντευξη μας παραχώρησε η εικαστικός και συγγραφέας Δελίνα Βασιλειάδη με αφορμή και την έκδοση δύο νέων παιδικών παραμυθιών που κυκλοφόρησαν στις αρχές του 2018.
Καλησπέρα σας. Σας έχουμε γνωρίσει ως εικαστικό, με πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τελευταία όμως συνδυάζεται το όνομά σας και με το παιδικό παραμύθι.
Δ.Β.: Καλησπέρα κι ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία. Με την Τέχνη και κυρίως με τη ζωγραφική ασχολούμαι όντως από πάρα πολύ μικρή. Χαριτολογώντας θα μπορούσα να πω πως έμαθα να ζωγραφίζω πριν μάθω να γράφω. Όλα δηλαδή ξεκίνησαν όταν, από πολύ μικρή ηλικία, το χρώμα, τα σχήματα, οι μπογιές και όλα τα υλικά, το κάρβουνο και το μολύβι, η αίσθηση του λευκού χαρτιού στα χέρια μου με τραβούσαν σα μαγνήτης. Και όλα αυτά ήταν πολύ εύκολα προσβάσιμα στο σπίτι μου, καθώς η μητέρα μου είναι ζωγράφος. Έτσι συνεχώς ζωγράφιζα, σχεδίαζα, έγραφα, σκιτσάριζα, συνδύαζα λέξεις με εικόνες, χρώματα με γράμματα. Αγαπούσα –και αγαπώ- πολύ το διάβασμα. Με γοήτευε ο λόγος και η δύναμή του. Στο σπίτι μας είχαμε πελώριες βιβλιοθήκες. Ένιωθα ευτυχισμένη που είχα τη δυνατότητα να γίνω κι εγώ κοινωνός όλης αυτής της γνώσης. Και ήμουν διαρκώς με ένα βιβλίο στα χέρια μου. Έτσι, ανοίχτηκε μπροστά μου το μονοπάτι της τέχνης, της ζωγραφικής, της συγγραφής. Με κάθε πινελιά αλλά και με κάθε λέξη εκφράζω τον εαυτό μου, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, τα πιστεύω μου. Το πινέλο, το κάρβουνο, το μολύβι είναι προεκτάσεις του χεριού, της καρδιάς και του μυαλού μου. Το κάθε εργαλείο με βοηθά να εκφράσω με διαφορετικό τρόπο το ένα και το όλον, το μήνυμα. Παραμύθια για παιδιά δεν είχα γράψει μέχρι που γεννήθηκε η κόρη μου, η Μυρτάλη. Ξεκίνησα να επινοώ ιστορίες γεμάτες όμορφες εικόνες για να της δείξω πόσο υπέροχη είναι η ζωή, πόσο καταπληκτικός, πόσο μαγικός είναι ο κόσμος μας. Πολλά τα θαύματα. Η φιλία, η καλοσύνη, η αγάπη. Η Φύση που μας τρέφει, μας δίνει ζωή. Ο υπέρλαμπρος πρωινός ήλιος, η βροχή που δροσίζει, η θάλασσα και ο άνεμος, ανθισμένα ευωδιαστά λουλούδια στους κήπους, πολύχρωμα ουράνια τόξα…
Γράφετε και θέατρο. Πριν λίγο καιρό το θεατρικό έργο σας ΠΕΡΑΣΜΑ βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.
Δελίνα Βασιλειάδη: Σωστά. Τον Δεκέμβριο του 2017 το θεατρικό έργο μου ΠΕΡΑΣΜΑ, βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, το αρχαιότερο λογοτεχνικό σωματείο της χώρας μας. Πρόκειται για ένα υπαρξιακό δράμα, ή καλύτερα μια υπαρξιακή φάρσα. Η δράση λαμβάνει χώρα σε έναν ακατάστατο βρώμικο σκονισμένο χώρο, γεμάτο έπιπλα, βαλίτσες, κουτιά και πεταμένα αντικείμενα, όπου ο ήρωάς μου, ο Πέτρος, τακτοποιεί πυρετωδώς πράγματα, προκειμένου να μετακομίσει και να πάει κάπου, κατά τα δικά του λεγόμενα, πολύ καλύτερα. Σε όλη αυτή την προσπάθεια έχει κληθεί να τον βοηθήσει ο φίλος του Λάζαρος, ο οποίος, όμως, τον περισσότερο χρόνο τον περνά σε μια κουνιστή πολυθρόνα δίχως να δείχνει καμία διάθεση να βοηθήσει. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πορεία προς την αυτογνωσία, τη μετακίνηση από μια κατάσταση σε μια άλλη. Καθώς ο χρόνος αμείλικτος περνά και ολοένα και λιγοστεύει το Πέρασμα είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να μεταβεί από την πληγή στην ίαση, από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν κάποιος το επιθυμεί και είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα. Ουσιαστικά πρόκειται για την πορεία του ανθρώπου προς την αυτογνωσία, και κατά μια έννοια, την απόλυτη ελευθερία.
Ποια είναι η κινητήρια δύναμη της Τέχνης; Τι σας κινητοποιεί και σας ωθεί να γράψετε, να ζωγραφίσετε;
Δ.Β.: Βάση κάθε δημιουργίας για μένα είναι η άρνηση, η αμφισβήτηση, η σκέψη. Δε φοβάμαι τις ιδέες και δε μ’ ενοχλεί ο πειραματισμός που η τέχνη απαιτεί.
Η δική μου δουλειά ξεκινά και καταλήγει στον άνθρωπο. Αλλά δεν είναι ένας κύκλος, μα ένας λαβύρινθος, μέσα στον οποίο βρίσκομαι. Ψάχνω και ψάχνομαι. Δε γνωρίζω το που θα με οδηγήσει όλο αυτό, μα αυτό είναι που με γοητεύει. Το πιο σημαντικό και συνάμα γοητευτικό είναι ο τρόπος με τον οποίο το υλικό, το χρώμα, η εικόνα, η πάστα, η λέξη, η φράση μετατρέπεται, μεταμορφώνεται σε ζωή. Κι αυτό επιτυγχάνεται μονάχα αν τολμήσεις και βάλεις την ψυχή σου στο δημιούργημά σου. Αν εκτεθείς. Αν ακυρώσεις την πανοπλία σου και αφεθείς ολοκληρωτικά ελεύθερος. Και εκτεθειμένος. Τότε και μόνο τότε το χρώμα θα πάψει να είναι μπογιά, οι λέξεις θα πάψουν να είναι μαύρα στοιχεία στο λευκό χαρτί και όλα αυτά θα γίνουν ζωή. Με τη δουλειά μου ουσιαστικά εξερευνώ την ψυχή μου. Με κάθε πινελιά που, με κάθε λέξη που γράφω στο χαρτί δίνω κι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η τέχνη με ωθεί στα άκρα και με μεταμορφώνει. Κάθε στιγμή. Προσπαθώ να βελτιώσω τον εαυτό μου μέσα από την Τέχνη. Να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Σκοπός μου είναι να εκφραστώ μέσα από τη δουλειά μου, που λατρεύω και χωρίς αυτή δε θα μπορούσα να ζήσω. Γνωρίζω πως ο δρόμος που επέλεξα είναι πολύ δύσκολος και απαιτεί πλήρη αφοσίωση. Ακόμα και πολλές θυσίες. Ωστόσο, για εμένα δεν υπάρχει «θυσία». Άλλωστε, αυτές οι δυσκολίες είναι που με γοητεύουν. Κάνω αυτό που θέλω. Βαδίζω σ’ αυτόν το λαβύρινθο! Εγώ επιλέγω να ζω μ’ αυτόν τον τρόπο, να αντιμετωπίζω δυσκολίες που σε άλλη περίπτωση απλώς δε θα υπήρχαν. Αυτό το κάνω πλήρως συνειδητά. Το επιλέγω προκειμένου να αποκτήσω ή να πετύχω ή να κάνω κάτι καλύτερο, κάτι μεγαλύτερο, κάτι που με εκφράζει περισσότερο, κάτι που το θέλω πιο πολύ. Δε γνωρίζω που θα με οδηγήσει αυτό το ταξίδι, μα εμένα η ίδια η αναζήτηση μου αρκεί και με κάνει ευτυχισμένη.
Πρόσφατα εκδόθηκαν δυο παιδικά παραμύθια σας. Η Νεράιδα της πιπίλας και Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Δ.Β.: Ακριβώς. Τους πρώτους μήνες του 2018 κυκλοφόρησαν πανελλαδικά δυο παιδικά παραμύθια μου. Η Νεράιδα της Πιπίλας από την ANIMA ΕΚΔΟΤΙΚΗ και Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου Τόξου από την εκδοτική ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ. Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι μέσα τα παραμύθια μου το κάθε παιδί να μπορεί να αναπτύξει τη φαντασία του, να μαγευτεί, να ονειρευτεί, να ωριμάσει. Η Νεράιδα της Πιπίλας είναι η ιστορίας μιας νεράιδας η οποία, κάθε φορά που ένα παιδάκι αποφασίζει να ξεφορτωθεί την πιπίλα του, αυτή πηγαίνει το βράδυ στο σπίτι του, την παίρνει και στη θέση της αφήνει κάποιο δώρο για το παιδί. Το σημαντικό, όμως, είναι πως το παραμύθι μιλά για την αγάπη και την καλοσύνη, αλλά και τη δύναμη και την αξία της οικογένειας. Το παραμύθι Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου Τόξου μιλά για τη δύναμη της φιλίας, το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν γύρω μας καλοί άνθρωποι που μας αγαπούν και είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν στις δύσκολες στιγμές μας, για το ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε με την πρώτη δυσκολία κι ότι κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του αρκεί να προσπαθήσουμε και να μη χάσουμε την ελπίδα μας. Η ιστορία είναι πως, όταν το Ουράνιο Τόξο ξαφνικά χάνει τα όμορφα χρώματά του και γίνεται εντελώς γκρι, είναι απαρηγόρητο και πηγαίνει και κρύβεται στο δάσος και κλαίει νιώθοντας ντροπή, απόγνωση και θλίψη. Ευτυχώς, ένα κοριτσάκι, η Λίλα, το βρίσκει και αποφασίζει αμέσως να το βοηθήσει.
Σε κάθε παραμύθι που γράφω, αλλά και σε οποιοδήποτε έργο τέχνης δημιουργώ, είτε είναι πίνακας, είτε γραπτό κείμενο, με ενδιαφέρει πολύ το μήνυμα. Επιθυμώ να είμαι ειλικρινής με αυτό που νιώθω, με αυτό που πιστεύω, με αυτό που θέλω να πω.
Τι σχεδιάζετε για το μέλλον;
Δ.Β.: Πάντα όταν προγραμματίζω ή σχεδιάζω κάτι, έχω στο μυαλό μου την έκφραση «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά». Μ’ αυτό κατά νου αυτή την περίοδο συζητώ για να εκδοθούν μερικά ακόμα παραμύθια μου, αλλά και κάποια θεατρικά έργα μου. Παράλληλα, συμμετέχω στην ομαδική έκθεση 60 καλλιτέχνες προσφέρουν έργα τους για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα στη γκαλερί Αργώ στο Κολωνάκι, την καλλιτεχνική μου στέγη στην Αθήνα. Όλα τα έσοδα από την έκθεση θα διατεθούν για υποστήριξη προγραμμάτων των Γιατρών χωρίς σύνορα, ενώ τα εγκαίνια έχουν προγραμματιστεί για τις 13 Μαρτίου. Το μόνο βέβαιο είναι πως επειδή θέλω να είμαι διαρκώς σε κίνηση και αντιπαθώ το τέλμα, συνεχίζω μανιωδώς να δουλεύω, να ζωγραφίζω, να δημιουργώ, να γράφω παραμύθια, διηγήματα και θεατρικά έργα. Ακολουθώ το μονοπάτι κι όπου με βγάλει.
Η φιλοσοφία σας.
Δ.Β.: Απλότητα, εντιμότητα, απόκτηση ευαισθησίας και αγάπης για τον άνθρωπο, γενναιοδωρία, το να φοβάσαι μα να προχωράς, να είσαι ειλικρινής μ’ αυτό που είσαι, με ό,τι νιώθεις και με ό,τι επιθυμείς να πεις…
Σας ευχαριστώ.
Δ.Β.: Κι εγώ σας ευχαριστώ για την όμορφη συνέντευξη και τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.