Η Κωνσταντίνα Μόσχου, συγγραφέας και αναγνώστρια, πιστεύει πως όλα θα μπορούσαν να γίνουν σωστά, αρκεί να το θέλει ο άνθρωπος: «Θα πρέπει να θέλεις κάτι πολύ, για να συμβεί. Να παλέψεις, όχι μόνο να ελπίζεις. Φταίει ο άνθρωπος και όχι το σύμπαν! Το αρνητικό είναι πως όλα κάποτε γίνονται παρελθόν. Και ξεκινάς για άλλα. Φταίμε εμείς για όσα σκορπίσαμε. Φταίμε εμείς, όταν δεν έχουμε καταλάβει πως η φαρέτρα μας είναι η καλλιέργεια. Καλλιεργημένος δεν είναι αυτός που έχει διαβάσει έναν τόνο βιβλία. Είναι αυτός που έχει ξεχωρίσει αυτές τις ιδέες που τον κάνουν καλύτερο».
Πώς πιστεύετε κάτι τέτοιο, όταν εσείς η ίδια έχετε ασχοληθεί με βιβλία που αναφέρονται σε εγκλήματα; Προάγει τον πολιτισμό μας αυτό το είδος;
Ο καθένας μας είναι φτιαγμένος από διαφορετική πάστα. Για να καταλάβει ο μέσος αναγνώστης ποιο είναι το μέγεθος μιας κακής πράξης και τι αποτελέσματα προκαλεί, θα πρέπει να έχει μια ιστορία υπόψη του. Η τραγικότητα και τα συναισθήματα που μας γεννά ένας μύθος, και το δίδαγμα που προκύπτει, αναδύονται μονάχα μέσα από μια αληθοφανή αφήγηση. Ένα δοκίμιο ή ένα άλλο είδος έχουν γνωστική προσέγγιση, κάτι που δεν ικανοποιεί τις αισθήσεις, παρά μόνο το μυαλό.
Είστε ευχαριστημένη από τα βιβλία που έχετε δώσει στο κοινό ή θα θέλατε κάτι άλλο; Φαίνεστε άνθρωπος με ανησυχίες, δεν επαφίεστε σε ένα μονάχα είδος.
Δεν αρκεί να ξεγελιόμαστε, θαυμάζοντας τα επιτεύγματά μας. Τι αξία έχουν; Η σχετικότητα της ομορφιάς που φθείρεται, του μυαλού που γερνά, του χρήματος που σκορπιέται, η ελαστικότητα των σχέσεων που τεντώνονται σαν λάστιχο και ξαναπέφτουν πάνω μας με όλο τους το βάρος… Ας είμαστε ρεαλιστές. Πάντα ψάχνουμε για κάτι άλλο. Εάν δεν το κάνεις αυτό, είσαι νεκρός. Κάθε μέρα που ξημερώνει πρέπει να ξεκινάς δυνατά, για να έχεις έναν καλό απολογισμό το βράδυ.
Ποιο είναι τα επόμενο βήμα σας; Περιμένουμε κάτι καινούργιο από εσάς για το 2018;
Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη που θα έχω σε λίγες μέρες στα χέρια μου το νέο μου βιβλίο, αστυνομικό αυτή τη φορά, με τίτλο Λέμον Πάι. Προσπάθησα να κρατήσω τα κλισέ της αστυνομικής λογοτεχνίας, σε ένα κλασικό και γριφώδες whodunit, αλλά με μια ματιά πρωτότυπη, σε ύφος ανάλαφρο, με χιούμορ, δράση και φαντασία. Το βιβλίο αποτελεί το πρώτο μιας σειράς, με τους ίδιους χαρακτήρες και τον σκληρό ήρωα ντετέκτιβ Σ.Π. (επιτρέψτε μου να μην αποκαλύψω το όνομά του, είναι μια έκπληξη για την παρουσίαση). Πιστεύω ότι θα αρέσει, γιατί το γέλιο και η ψυχαγωγία μάς λείπουν, το ίδιο και η έξυπνη πλοκή. Ελπίζω να μεταδώσω το ίδιο συναίσθημα που εισέπραξα γράφοντάς το, με ένα τεράστιο χαμόγελο!
Η Κωνσταντίνα Μόσχου εμφανίστηκε το 2008 στα ελληνικά γράμματα, με πρώτο της βιβλίο μια παιδική περιπέτεια, με τίτλο Ο θησαυρός του Ποσειδώνα.
Η σχέση της με τον γραπτό λόγο ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν, αφού εργάστηκε για μεγάλο διάστημα σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι μια συγγραφέας «άνευ χαρτοφυλακίου».
Εκεί που γράφει παραμύθια, θα κάνει ένα πέρασμα και στο μυθιστόρημα φαντασίας (βλέπε Η πόλη της Υδράηρας), και μετά στο ιστορικό ανάγνωσμα (βλέπε Όσο υπάρχει ανατολή). Σε συγγραφικό δίδυμο, συνεργάζεται και γράφει μαζί με την Γεωργία Παπαλυμπέρη δύο αστυνομικά μυθιστορήματα (Αγάπησα τον δολοφόνο μου και Όλα για τη ζωή μου).
Άνθρωπος με τάση για έργα συνεργασίας, έχει ήδη δύο συμμετοχές σε συλλογικά έργα (Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο με το αστυνομικό διήγημά της Τα καλά παιδιά κοιμούνται νωρίς, και στη συλλογή Θρύλοι του σύμπαντος IV τόμος με το δυστοπικό διήγημά της Memories).
