Οι φίλες μου βάφονται διότι ,όπως λένε, θέλουν να είναι περισσότερο ποθητές. Και ενώ οι άνδρες έλκονται από γυναίκες εξωτερικά εντυπωσιακές , δε θέλουν η γυναίκα με την οποία θα δεσμευτούν σοβαρά να είναι τολμηρή ή εντυπωσιακή.
Είναι οξύμωρο, θυμάμαι τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο να δηλώνει στο Ανάλυσέ το πως για τις βιολογικές του ανάγκες στρεφόταν σε γυναίκες που πρόσφεραν υπηρεσίες επί χρήμασι. Όταν ο ψυχολόγος τον ρώτησε γιατί δεν απευθύνεται για αυτές στη γυναίκα του, εκείνος αποκρίθηκε πως είναι η μάνα των παιδιών του και δεν είναι για τέτοια ξετσίπωτα πράγματα!
Είναι αλήθεια , μπορεί να έλκεται κάποιος από μία εντυπωσιακή έως προκλητική γυναίκα, αλλά όταν συνδεθεί μαζί της μετά θα θέλει να είναι σεμνή και να μη δείχνει τα κάλλη της πουθενά αλλού! Και όταν γίνει και μητέρα, τότε είναι κάτι το ιερό που πρέπει να χαρακτηρίζει η κοσμιότητα, ένα τοτέμ που εκείνος προσκυνά και δε θέλει να συμπεριφέρεται με πρόστυχο τρόπο!
Και με αφορμή αυτό το κείμενα, θα ήθελα να αναφερθώ στις γυναίκες εκείνες που φτάνουν στο σημείο να προβάλλουν τον εαυτό τους μόνο ως σώμα. Με αποτέλεσμα, να μην αφήνουν τον άλλο να εκτιμήσει την ασύγκριτη εσωτερική ομορφιά και το χαρακτήρα.
Νομίζω, πραγματικά, πως η λύση βρίσκεται κάπου στο μέτρο. Μπορείς να είσαι και εξωτερικά όμορφος χωρίς να καταντάς χυδαίος. Το να είναι κάποιος τίμιος και πιστός αφορά την ποιότητα του ίδιου ως άνθρωπος και δεν απορρέει αποκλειστικά το πώς ντύνεται. Ως γνωστόν, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά!
Να βαφτείς ,τελικά, ή να μη βαφτείς; Ρητορικό το ερώτημα..
Μαρία Σκαμπαρδώνη, δημοσιογράφος