Ο Τεμπελίγκ δεν ήταν σίγουρα ένα συνηθισμένο ξωτικό…
Φορούσε βέβαια τα ίδια ρούχα με τα άλλα ξωτικά, τ’ αυτιά του ήταν
το ίδιο μεγάλα και μυτερά και η φωνή του το ίδιο παράξενη και τσιριχτή όπως όλων των ξωτικών. Μα είναι όλα τα ξωτικά του
Άη Βασίλη ίδια;
Μα φυσικά είναι όλα ίδια! Όλα τα παιδιά το ξέρουν αυτό!…
Όλα! Κι ο Τεμπελίγκ;
Α! Όχι κι ο Τεμπελίγκ!
Ο Τεμπελίγκ ήτανε ένα σκέτο πρόβλημα!
Κι ούτε που νοιαζόταν για τα δώρα των παιδιών…
‘’Σιγά το πράγμα!’’σκεφτόταν.
‘’Να’τανε φαγητό… Μάλιστα! Αλλά για ένα δώρο;
Πολύ μεγάλη φασαρία!’’
Αυτό πίστευε ο τεμπέλης Τεμπελίγκ και κάθε φορά
που ο Άη Βασίλης πήγαινε να ξεκουραστεί, αυτός έβρισκε την ευκαιρία για τι άλλο;
Για λίγο ακόμα φαγητό και τεμπελιά…
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που όλα τα ξωτικά δεν τον φώναζαν με το κανονικό του όνομα, Τομπίγκ δηλαδή, αλλά Τεμπελίγκ…
Το όνειρο, η ελπίδα και οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων…
Τ΄ατέλειωτα μικρά χεράκια που ανορθόγραφα πάντα θα στέλνουν γράμματα στον Άη- Βασίλη…
Και οι πιο μεγάλοι, όπως εγώ, που μέσα στην ψυχή τους κουβαλούν ακόμα τέτοιες όμορφες σκέψεις και εικόνες…
Με αφορμή κι αιτία αυτά λοιπόν τα παιδικά μας χρόνια και στο παιδί που όλοι κρατάμε μέσα μας καλά κρυμμένο, μα δυστυχώς κάποιες πολλές φορές το ξεχνάμε, γεννήθηκε ο ‘’Τεμπελίγκ, το ξωτικό που όλο βαριόταν’’…
Και επειδή τα μάτια και το μυαλό ενός παιδιού είναι τα πιο κατάλληλα όταν συνδυάζονται και με την ικανότητα της εικονογράφησης αυτό είναι πραγματική ευλογία.
Η κόρη μου Μαρίνα, γεννημένη και η ίδια μια όμορφη Πρωτοχρονιά, έδωσε λοιπόν ψυχή στον ήρωά μας τον Τεμπελίγκ και τ’ άλλα ξωτικά.
Και μέσα απ’ την μικρή του Πρωτοχρονιάτικη ιστορία έρχεται να μας διδάξει πως η ανάγκη της προσφοράς και η αγάπη μας σε όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη είναι ένας σίγουρος δρόμος για να βγούμε απ’ τα δικά μας προσωπικά αδιέξοδα και φοβίες.
Είναι η ελπίδα μας που ευτυχώς κάποιες φορές μέσα απο κάποιο όνειρο έρχεται να μας το θυμίσει…
Η συγγραφέας
Λυγερή Ζωχιού
Το βιβλίο είναι διαθέσιμο στον παρακάτω σύνδεσμο www.yantzi.gr