Μπερδεμένα συναισθήματα…
Διαβάστε επίσης: Για σένα λοιπόν που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο.
Σκέψεις κοινές…
Λόγια που ξυπνάνε πονεμένα κομμάτια της ψυχής.
Ρόλοι μη ξεκάθαροι… ακαθόριστα προσδιορισμένοι.
Μια λέξη πηγαινοέρχεται στο τραπέζι… αγάπη…
Ένα συναίσθημα στην ψυχή… κούραση…
Δεν θα αντέξω πολύ ακόμα… και μια επίγνωση του τώρα, ευάλωτη στις πονεμένες συναισθηματικές μνήμες.
Άνθρωποι που καθρεφτίζονται ο ένας μέσα στον άλλο.
Κοινά σημεία συναισθηματικού κόσμου, ανάγκη για ελευθερία, επιθυμία για ζωή!
Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια!
Εκεί που ξεθυμαίνει, εκεί είναι που ευωδιάζει…
Τι θα γίνει; Ποιος το ξέρει…; Άλλος κινεί τα νήματα…
Η ψυχή όμως ξεκάθαρα διψά για το ολόκληρο!
Δεν αντέχει το λίγο, δεν είναι στη φύση της το μισακό.
Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι εδώ και αρκετό καιρό.
Η ολοκλήρωση είναι … μονόδρομος!
Η απόφαση έχει παρθεί.
Για να προχωρήσεις, χρειάζεται να αποχαιρετήσεις!
Είναι απλά ζήτημα χρόνου… λίγου χρόνου!
Εξάλλου η καρδιά θέλει να καλωσορίσει… αργά, απαλά και ήσυχα αυτό που της αξίζει!
Μιλάει στη δική της γλώσσα…
«Έλα στη ζωή μου αργά… Κοίτα… σου έκανα χώρο… εδώ δίπλα μου, δεξιά μου…
Έλα στη ζωή μου απαλά… Κοίτα… είχε πληγή εκεί, μην την ακουμπήσεις… απαλά πολύ να με αγγίξεις…
Έλα στη ζωή μου ήσυχα… μην κάνεις θόρυβο… θα τρομάξω και θα φύγω…
Αργά, απαλά και ήσυχα.
Οτιδήποτε άλλο μου φέρεις, δεν το αντέχω.
Οτιδήποτε άλλο εκτός από το ολόκληρο, δεν είναι για μένα».
Έφτασε η ώρα το τοπίο να ξεκαθαρίσει. Στο εδώ και τώρα!
Ο,τι είναι ευλογημένο, ας γίνει!
chronographimata.gr//linna pavlopoulou
Διαβάστε επίσης: «Να μάθεις να φεύγεις»