Ασπίδα» προστασίας από τον καρκίνο των ωοθηκών και του ήπατος υψώνει στον οργανισμό η ασπιρίνη, σύμφωνα με έρευνες δυο αμερικανικών πανεπιστημίων.
Για να επιτευχθεί όμως όφελος για τον οργανισμό, και στις δυο περιπτώσεις σημαντικό ρόλο παίζει η δοσολογία της ασπιρίνης.
Ειδικότερα, την πρώτη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό ογκολογίας «JAMA Oncology» διεξήγαγε η επιστημονική ομάδα της καθηγήτριας Μόλι Μπάρναρντ της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Υστερα από ανάλυση στοιχείων για 205.500 γυναίκες, από τις οποίες οι 1.054 είχαν διαγνωστεί με καρκίνο των ωοθηκών, διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που έπαιρναν τακτικά ασπιρίνη σε δοσολογία έως 100 mg είχαν 23% μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο των ωοθηκών, σε σχέση με όσες δεν έκαναν χρήση ασπιρίνης.
Ωστόσο οι γυναίκες που λάμβαναν την κανονική δοσολογία ασπιρίνης, που αντιστοιχεί σε 325 mg, δεν παρουσίαζαν κανένα όφελος.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι η προστατευτική δράση της ασπιρίνης οφείλεται στο γεγονός ότι μειώνει τη φλεγμονή στον οργανισμό.
Παρόλο όμως που ανάλογη αντιφλεγμονώδη δράση έχουν άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, έχει παρατηρηθεί ότι η μακρόχρονη λήψη τους πιθανώς να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών.
Δεύτερη μελέτη
Η δεύτερη έρευνα, η οποία επίσης δημοσιεύτηκε στο «JAMA Oncology», βασίστηκε σε 133.300 εθελοντές. Οι ερευνητές με επικεφαλής τη δρα Τρέισι Σάιμον του Τμήματος Γαστρεντερολογίας του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης διαπίστωσαν ότι η τακτική χρήση ασπιρίνης σε κανονική δοσολογία, με τουλάχιστον δύο ταμπλέτες των 325 mg την εβδομάδα, μείωνε κατά 49% τον κίνδυνο για ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα.
Μάλιστα όσο αυξάνονταν η δοσολογία και ο χρόνος λήψης της ασπιρίνης τόσο μειωνόταν ο κίνδυνος καρκίνου του ήπατος. Σε περίπτωση -για παράδειγμα- που κάποιος λάμβανε ασπιρίνη επί τουλάχιστον πέντε χρόνια, ο κίνδυνος μειωνόταν κατά 59%. Η ερευνητική ομάδα σπεύδει ωστόσο να επισημάνει ότι η μακρόχρονη χρήση ασπιρίνης μπορεί να συνδέεται με αιμορραγία στο γαστρεντερικό σύστημα.
Η ικανότητα της ασπιρίνης να προστατεύει από το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα φαίνεται ότι οφείλεται στην αντιφλεμονώδη δράση της.