Στο ξεκίνημα αυτού του δρόμου προς την αυτογνωσία, δεν είναι πολύ πιθανό να δούμε κάποια άμεση αλλαγή, κι αν είμαστε ανυπόμονοι, τότε ενδέχεται να χρειαστεί ακόμη περισσότερη αναμονή.
Σίγουρα, όμως, μια μέρα, ενώ θα έχουμε ξεχάσει εντελώς αυτό το ζήτημα και θα σκεφτόμαστε κάποιο -οποιοδήποτε- πρόβλημα, θα νοιώσουμε άξαφνα ότι κάτι μέσα μας έχει αλλάξει, και θα ξέρουμε πως αυτή η αλλαγή θα ισχύει για πάντα.
Σε άλλους συμβαίνει νωρίτερα και σ΄άλλους αργότερα.
Τα λουλούδια θ΄ανθίσουν στον κήπο σου, αλλά αν δεν ανοίξεις το παράθυρο δεν θα χαρείς ποτέ το άρωμά τους.
Τα χελιδόνια θα ξανάρθουν την Άνοιξη αλλά αν μείνεις κλεισμένος στο υπόγειο δεν θα ξέρεις καν πως τελείωσε ο χειμώνας.
Ο ήλιος σίγουρα θα ξαναβγεί αύριο, αλλά αν δεν σηκώσεις τα μάτια στον ουρανό οι ακτίνες δεν θα σου φωτίσουν το πρόσωπο.
Αν μείνεις ακίνητος, υπερβολικά ακίνητος παύεις να είσαι άνθρωπος, γίνεσαι άγαλμα και η ζωή παύει να κυλάει μέσα σου…..
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ Ο Δρόμος Της Πνευματικότητας Φύλλα Πορείας V