Η πρωτεΐνη μελιτίνη που εμπεριέχεται στο δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να καταστείλει την ανοσοποιητική αντίδραση που ευθύνεται για την ατοπική δερματίτιδα όπως διαβάζουμε στο in.gr.
Στο μέλλον οι πάσχοντες από ατοπική δερματίτιδα, γνωστότερη και ως έκζεμα, ενδεχομένως να μπορέσουν να θεραπευθούν από τη δερματική πάθηση χάρη σε ένα συστατικό που κάνει επώδυνο το τσίμπημα της μέλισσας.
Η πρωτεΐνη μελιτίνη που εμπεριέχεται στο δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να καταστείλει την ανοσοποιητική αντίδραση που ευθύνεται για το έκζεμα, πάθηση που επηρεάζει ένα στα πέντε παιδιά και 3% των ενηλίκων.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο British Journal of Pharmacology, ερευνητές από την Αυστραλία και τη Νότια Κορέα περιγράφουν τον ακριβή μηχανισμό που ευθύνεται για την αντιφλεγμονώδη δράση της μελιτίνης.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι μερικές περιπτώσεις ατοπικής δερματίτιδας προκαλούντα κυρίως από την έλλειψη της πρωτεΐνης φιλαγρίνης αλλά μόλις πρόσφατα άρχισε να γίνεται κατανοητό πως αυτή η έλλειψη κάνει τα δερματικά κύτταρα να συσσωρεύονται, αντί να αποβάλλονται, παρεμβαίνοντας στην ικανότητα του δέρματος να διατηρεί την υγρασία και να απωθεί πιθανούς εισβολείς.
Αυτή η ανωμαλία όχι μόνο θέτει το δέρμα σε κίνδυνο λοίμωξης και ανάπτυξη λανθασμένης μικροχλωρίδας, αλλά κάνει και ευκολότερο για τα αλλεργιογόνα να εισβάλλουν στο ανοσοποιητικό σύστημα και να προκαλέσουν κνησμό και ερεθισμό.
Κι ενώ απέχουμε ακόμα πολύ από την εξεύρεση μιας ουσιαστικής θεραπείας για το έκζεμα, οι ερευνητές συνεχίζουν να αναζητούν αποτελεσματικότερα ανακουφιστικά μέσα.
Το δηλητήριο της μέλισσας δεν είναι νέο συστατικά ως προς την ανακούφιση της φλεγμονής. Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι το κύριο συστατικό του μπορεί να έχει θεραπευτικά οφέλη έναντι του πόνου ή ακόμα και του καρκίνου.
Για να εξετάσει τη ρόλο της μελιτίνης η διεθνής επιστημονική ομάδα χώρισε ποντίκια σε εννέα ομάδες και χρησιμοποίησε τρεις για να δοκιμάσει διάφορες δόσεις της πρωτεΐνης στην διαχείριση των αντιδράσεων του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου. Τα άλλα ποντίκια αποτέλεσαν τις ομάδες ελέγχου.
Παρόμοια πειράματα έγιναν και σε δείγματα δερματικών κυττάρων, τα οποία εκτέθηκαν σε αυξανόμενες δόσεις μελιτίνης.
Και στα δύο πειραματικά μοντέλα, η πρωτεΐνη μείωσε αποτελεσματικά τη φλεγμονή που είναι υπεύθυνη για τη δυσφορία που συνοδεύει το έκζεμα, ένδειξη ότι μπορεί να αποτελέσει μια καλή βάση για μια νέα τοπική θεραπεία.
Η ανάλυση των βιοχημικών και κυτταρικών αλλαγών τους ανθρώπινους και ζωικούς ιστούς έδειξε πως η μελιτίνη μπλοκάρει την έκφραση των κυτοκίνων.
Η διαδικασία αυτή παρεμβαίνει σε μια σειρά βημάτων που ωθούν τα ανοσοκύτταρα να διεγερθούν και τελικά να κάνουν το δέρμα ξηρό και φλεγμονώδες.
Κι ενώ μια νέα θεραπεία με βάση τη μελιτίνη φαίνεται απίθανο να θεραπεύσει την ατοπική δερματίτιδα, σίγουρα θα προσφέρει ανακούφιση τους πάσχοντες.