Τόσα χρόνια παιδείας, λοιπόν, κι ακόμα δε μας έμαθαν πώς να αγαπάμε τον εαυτό μας. Δεν υπάρχει αυτό το μάθημα σε κανένα ωρολόγιο πρόγραμμα. Δεν υπάρχει ούτε μία σελίδα σε κάποιο απ’ τα εκπαιδευτικά βιβλία που πέρασαν απ’ τα χέρια μας. Πώς, λοιπόν, η λεγόμενη παιδεία δηλώνει ότι μορφώνει και πλάθει χαρακτήρες, χωρίς να τους διδάσκει όρους όπως αυτοεκτίμηση κι αυτοαποδοχή;
Εφόσον τα σημαντικότερα χρόνια ανάπλασης του χαρακτήρα του ο άνθρωπος τα διανύει σε σχολικές και λοιπές εκπαιδευτικές αίθουσες, πέρα απ’ το βασικό κοπιαστικό της έργο η παιδεία δεν οφείλει και να μας αντιμετωπίσει σαν ανώριμους καρπούς, φροντίζοντας να μας ωριμάσει;Έργο της δε θεωρείται μονάχα η διδαχή γραμματικών κι αριθμητικών φαινομένων αλλά κι η μεταφορά γνώσεων αγάπης, αυτοεκτίμησης, αξιοπρέπειας. Πώς να πεις, άλλωστε, ότι έχεις ένα μορφωτικό επίπεδο αν δε διαθέτεις αυτές τις βασικές αξίες;
Η αγάπη για το εγώ μας, δεν μπορεί να μας μεταδώσει το μικρόβιο της εγωπάθειας. Άλλωστε στο ταξίδι της ζωής μαθαίνουμε να λειτουργούμε με μέτρο, κάτι το οποίο μας βοηθάει να μετριάζουμε την αρέσκειά μας σε γενικούς κι ειδικούς τομείς. Μας μαθαίνουν να αγαπάμε το συνάνθρωπό μας, αλλά δε μας μαθαίνουν να αγαπάμε αυτό που είμαστε, τα εσωτερικά κι εξωτερικά χαρακτηριστικά στοιχεία της προσωπικότητάς μας.
Μία εύλογη απορία, που μάλιστα περνάει από στόμα σε στόμα στην πλέον μέση καθημερινότητα του ανθρώπου, είναι το πώς γίνεται να αγαπήσεις κάποιον αν πρώτα δεν έχεις αγαπήσει αυτό που είσαι. Υπάρχουν ενστάσεις; Δε θα το λέγαμε. Η προσωπικότητα είναι μια πολύπλευρη πραγματικότητα. Αν δεν μάθεις να σέβεσαι και να εκτιμάς τη δίκη σου, πώς θα μπορέσεις να αγκαλιάσεις κάποια άλλη;
Η ανάπλαση κι αγάπη της προσωπικότητάς σου απαιτεί γερά ερείσματα και σταθερή εργασία. Κάθε ημέρα οφείλεις να βάζεις το λιθαράκι σου. Ίσως δεν είναι υπεύθυνη μονάχα η παιδεία για το αν σου έμαθε να αγαπάς αυτό που είσαι, όσο για το αν σε καθοδήγησε να βρεις τον τρόπο να το κάνεις. Υπεύθυνο είναι και το οικογενειακό περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα ανακαλύψεις αξίες που κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δε θα μπορέσει ποτέ να σου χαρίσει.
Τέλος, έχεις κι εσύ την ευθύνη να πλάσεις έναν τέτοιο χαρακτήρα που θα είναι αξιαγάπητος πρωτίστως απ’ τον ενδότερο εαυτό σου κι έπειτα απ’ τον γύρω κόσμο. Σίγουρα δε γίνεται να είσαι λατρευτός σε όλους. Δεν μπορεί, όμως, κανείς να αποκλείσει το ενδεχόμενο να είσαι αρεστός σε εσένα, κι αυτό είναι το πρώτο και πιο σπουδαίο βήμα.