ΤΟ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ στην αγάπη δε σημαίνει να κρατάς λογαριασμό για το ποιος κάνει τι ή ποιος κάνει τα περισσότερα.
Θα υπάρξουν φορές που θα πρέπει να δώσουμε περισσότερα απ’ όσα θα πάρουμε κι άλλες που θα πάρουμε περισσότερα απ’ όσα θα είμαστε σε θέση να δώσουμε.
Δε νοείται να κρατάμε λογαριασμό σε μια αμοιβαία υποστηρικτική σχέση.
Αληθινή αγάπη είναι να θέλεις να δίνεις στον άλλο χωρίς να σκέφτεσαι ποιος ωφελείται περισσότερο.
Η ιδέα ότι η αγάπη είναι ένα είδος «δούναι και λαβείν» μαρτυρά, στην καλύτερη περίπτωση, μια ανωριμότητα που πρέπει να ξεπεραστεί και, στη χειρότερη, μια διαστροφή της αγάπης, που κάνει δύο πλάσματα να δίνουν μάχη καθημερινά για το ποιος θα έχει τον έλεγχο.
Απ’ όλα τα παιχνίδια που παίζουν οι εραστές, αυτό μπορεί να αποδειχτεί το πιο επικίνδυνο.
Όταν οι παίκτες είναι αρκετά ώριμοι για να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να κρατάνε τεφτέρι, ο αγώνας παίρνει τέλος.
Και η αγάπη καταγράφει άλλη μια νίκη.
Από το βιβλίο «ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ να ΑΓΑΠΑΜΕ» του LEO BUSCAGLIA – εκδ. ΛΙΒΑΝΗ