Ελπίδες για την ανάπτυξη νέων πιο αποτελεσματικών θεραπειών της ακμής γεννά η ανακάλυψη γενετικών παραγόντων, άγνωστων μέχρι σήμερα, που σχετίζονται με την πάθηση.
Πρόκειται για μια μεγάλη γενετική μελέτη που διεξήχθη στο King’s College του Λονδίνου, με πρώτο συντάκτη έναν Έλληνα επιστήμονα της διασποράς, τον δρ Χρήστο Πετρίδη του Τμήματος Ιατρικής και Μοριακής Γενετικής, απόφοιτος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης.
Οι ερευνητές ανέλυσαν το DNA 26.700 ατόμων, εκ των οποίων 5.600 με ακμή και εντόπισαν για πρώτη φορά 15 γονιδιακές περιοχές που σχετίζονται με την πιθανότητα εμφάνισης της ακμής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι έως τώρα είχαν εντοπισθεί πέντε γονιδιακές περιοχές κινδύνου, ενώ οι 12 από τις 15 της νέας μελέτης ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά.
Από τη μελέτη ανακαλύφθηκε επίσης ότι πολλοί από αυτούς τους γενετικούς παράγοντες εμπλέκονται στο σχηματισμό των θυλάκων των τριχών.
Η νόσος
Η ακμή είναι μια συχνή, κληρονομική, χρόνια, φλεγμονώδης πάθηση του δέρματος του προσώπου, του στήθους και της πλάτης. Οι βιολογικοί μηχανισμοί εκδήλωσής της δεν έχουν κατανοηθεί καλά. Συνήθως εμφανίζεται κατά την εφηβεία, μπορεί να διαρκέσει για δεκαετίες και να αφήσει μόνιμα σημάδια έως στο 20% περίπου των ασθενών. Έως το 80% των ανθρώπων 11 έως 30 ετών μπορεί να εμφανίσουν ήπια ή σοβαρότερη ακμή.
Η ακμή μπορεί να έχει σοβαρές συναισθηματικές και ψυχολογικές συνέπειες και έχει συσχετισθεί με αυξημένη πιθανότητα εκδήλωσης κατάθλιψης, ανεργίας και τάσεων αυτοκτονίας.
Η σοβαρή ακμή αντιμετωπίζεται με τοπικά φάρμακα, τα οποία όμως είναι συχνά αναποτελεσματικά και όχι καλά ανεκτά λόγω παρενεργειών, όπως οι μυϊκοί πόνοι και η ξηροδερμία ή οι κίνδυνοι για τις εγκύους, συνεπώς υπάρχει μεγάλη ανάγκη για νέες καλύτερες θεραπείες.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ